Аляксандр СОНГІН, старшыня Саюза палякаў на Беларусі, дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь:
– Для нас, беларускіх палякаў, якія пражываюць у Беларусі, увядзенне бязвізавага рэжыму з нашай этнічнай Радзімай – вельмі важны крок, які дае надзею на тое, што нягледзячы на палітычныя рознагалоссі, здаровы сэнс ва ўзаемаадносінах паміж краінамі-суседкамі пераможа, адродзіцца ўзаемадзеянне паміж этнічнымі палякамі па абодва бакі мяжы і паслужыць развіццю «народнай» дыпламатыі.
І хоць Міністэрства замежны спраў Рэспублікі Польшча заклікае сваіх грамадзян не ехаць у Беларусь, палохаючы тым, што гэта небяспечна, кіраўніцтва нашай краіны і ўсе мы запрашаем: калі ласка, прыязджайце і паглядзіце на ўсё ўласнымі вачыма.
«Мы адкрытыя для ўсіх людзей добрай волі, зацікаўлены ў аднаўленні кантактаў, і гэта цалкам адказвае нашым нацыянальным інтарэсам. Мабыць, польскі бок асцерагаецца, што простыя палякі, пачаўшы актыўна ездзіць у Беларусь, убачаць рэальную сітуацыю, і тая карцінка аб змрочнай і злой Беларусі – «імперыі зла», як падаюць нашу краіну еўрапейскія СМІ, не супадзе з убачаным…».
Асабліва рады бязвізаваму рэжыму сем’і, падзеленыя мяжой: цяпер палякі з польскага боку змогуць прыехаць да родных у Беларусь, пабываць у знакавых для нашых абедзвюх краін месцах: на радзіме Адама Міцкевіча, Элізы Ажэшкі, Часлава Немена, паглядзець, як развіваецца Беларусь, падлячыцца ў нашых санаторыях. У Беларусі створана годная інфраструктура для таго, каб госці-замежнікі задаволілі рознабаковыя патрэбы. Бязвізавы рэжым будзе карысны і для аднаўлення эканамічных сувязяў. Даючы магчымасць прыязджаць грамадзянам суседніх дзяржаў, мы актывізуем прыгранічны гандаль, сферу паслуг, такім чынам падтрымліваючы рэальны сектар эканомікі.
Нядаўна ў Мінск прыязджалі грамадскія дзеячы з Рэспублікі Польшча. На сустрэчы мы размаўлялі на розныя тэмы: эканамічныя, адукацыйныя, культурныя. І яны запэўнівалі, што адчуваюць сябе ў нашай краіне бяспечна і камфортна.
«Беларусам нават у галаву не можа прыйсці такая дзікая думка – крыўдзіць гасцей, якія прыехалі з-за мяжы. Наадварот, па традыцыі ўсё лепшае – госцю…».
І калі быць аб’ектыўнымі, простыя палякі з-за мяжы ў большасці сваёй любяць нашу краіну і хочуць тут бываць. Нельга забываць, што мы настолькі пераплецены каранямі, што нас складана падзяліць. Шкада, што цяперашні польскі ўрад і калектыўны Захад пра гэта забыліся.
Нам навязваюць іншы шлях і ціснуць санкцыямі. Але ў нас свая дзяржава, свой менталітэт і свой шлях. Мы незалежная краіна і не абавязаны ўніфікавацца па заходняму ўзору, аднак прапаведуем агульначалавечыя каштоўнасці, на якіх грунтуецца сусветная цывілізацыя: павага да ўсіх нацый і народнасцей, роўнасць, братэрства, мір. І калі дзесьці гучыць тэма прыгнёту беларускіх палякаў, мы дзівімся. Такога не было, няма і не будзе ў нашай краіне. Прэзідэнт Беларусі цёпла называе нас «нашы палякі», а фестываль Нацыянальных культур, які праходзіць у Гродне, сведчыць аб тым, якое талерантнае і шматнацыянальнае наша беларускае грамадства.
«Ставячы палітычныя амбіцыі на першы план, заходнія палітыкі забываюць пра галоўнае – пра людзей, якія хочуць сябраваць, прыязджаць адзін да аднаго ў госці, падарожнічаць».
Узводзяць агароджы, рэжуць на кавалкі ўнікальную Белавежскую пушчу з той біясферай, якая ёсць. Жывуць сённяшнім днём, не думаючы аб заўтрашнім і аб тым, што здаровы сэнс усё ж пераможа, і нашым дзецям, верагодна, прый дзецца разбіраць гэтыя сцены. І ў цэлым, калі справа тычыцца стасункаў паміж Польшчай і Беларуссю, нам, этнічным палякам, крыўдна, што з польскага боку адбываецца непаразуменне. Любыя трэнні з этнічнай радзімай для нас балючыя.
Вельмі хацелася б, каб людзі, якія стаяць ва ўладзе ў суседняй Польшчы, успомнілі і нашу агульную гісторыю, і нашы агульныя перамогі, і наш агульны боль, і страты падчас Другой сусветнай вайны, ацанілі імкненне нашай краіны і людзей быць бліжэй, а польскія СМІ расказалі чытачам праўду. Што мы адкрытыя. Мы чакаем у госці. І самі хочам бываць на этнічнай Радзіме (на жаль, такая магчымасць сёння адсутнічае з-за праблем з адкрыццём віз). Наша краіна выступае за дыялог і пошук дыпламатычных шляхоў вырашэння любых пытанняў. Толькі такі шлях можа забяспечыць стабільнасць у адносінах і прывесці да забеспячэння спакою і свету.
Падрыхтавала А. ЕРМАКОВА, «НЖ».
– Для нас, беларускіх палякаў, якія пражываюць у Беларусі, увядзенне бязвізавага рэжыму з нашай этнічнай Радзімай – вельмі важны крок, які дае надзею на тое, што нягледзячы на палітычныя рознагалоссі, здаровы сэнс ва ўзаемаадносінах паміж краінамі-суседкамі пераможа, адродзіцца ўзаемадзеянне паміж этнічнымі палякамі па абодва бакі мяжы і паслужыць развіццю «народнай» дыпламатыі.
І хоць Міністэрства замежны спраў Рэспублікі Польшча заклікае сваіх грамадзян не ехаць у Беларусь, палохаючы тым, што гэта небяспечна, кіраўніцтва нашай краіны і ўсе мы запрашаем: калі ласка, прыязджайце і паглядзіце на ўсё ўласнымі вачыма.
«Мы адкрытыя для ўсіх людзей добрай волі, зацікаўлены ў аднаўленні кантактаў, і гэта цалкам адказвае нашым нацыянальным інтарэсам. Мабыць, польскі бок асцерагаецца, што простыя палякі, пачаўшы актыўна ездзіць у Беларусь, убачаць рэальную сітуацыю, і тая карцінка аб змрочнай і злой Беларусі – «імперыі зла», як падаюць нашу краіну еўрапейскія СМІ, не супадзе з убачаным…».
Асабліва рады бязвізаваму рэжыму сем’і, падзеленыя мяжой: цяпер палякі з польскага боку змогуць прыехаць да родных у Беларусь, пабываць у знакавых для нашых абедзвюх краін месцах: на радзіме Адама Міцкевіча, Элізы Ажэшкі, Часлава Немена, паглядзець, як развіваецца Беларусь, падлячыцца ў нашых санаторыях. У Беларусі створана годная інфраструктура для таго, каб госці-замежнікі задаволілі рознабаковыя патрэбы. Бязвізавы рэжым будзе карысны і для аднаўлення эканамічных сувязяў. Даючы магчымасць прыязджаць грамадзянам суседніх дзяржаў, мы актывізуем прыгранічны гандаль, сферу паслуг, такім чынам падтрымліваючы рэальны сектар эканомікі.
Нядаўна ў Мінск прыязджалі грамадскія дзеячы з Рэспублікі Польшча. На сустрэчы мы размаўлялі на розныя тэмы: эканамічныя, адукацыйныя, культурныя. І яны запэўнівалі, што адчуваюць сябе ў нашай краіне бяспечна і камфортна.
«Беларусам нават у галаву не можа прыйсці такая дзікая думка – крыўдзіць гасцей, якія прыехалі з-за мяжы. Наадварот, па традыцыі ўсё лепшае – госцю…».
І калі быць аб’ектыўнымі, простыя палякі з-за мяжы ў большасці сваёй любяць нашу краіну і хочуць тут бываць. Нельга забываць, што мы настолькі пераплецены каранямі, што нас складана падзяліць. Шкада, што цяперашні польскі ўрад і калектыўны Захад пра гэта забыліся.
Нам навязваюць іншы шлях і ціснуць санкцыямі. Але ў нас свая дзяржава, свой менталітэт і свой шлях. Мы незалежная краіна і не абавязаны ўніфікавацца па заходняму ўзору, аднак прапаведуем агульначалавечыя каштоўнасці, на якіх грунтуецца сусветная цывілізацыя: павага да ўсіх нацый і народнасцей, роўнасць, братэрства, мір. І калі дзесьці гучыць тэма прыгнёту беларускіх палякаў, мы дзівімся. Такога не было, няма і не будзе ў нашай краіне. Прэзідэнт Беларусі цёпла называе нас «нашы палякі», а фестываль Нацыянальных культур, які праходзіць у Гродне, сведчыць аб тым, якое талерантнае і шматнацыянальнае наша беларускае грамадства.
«Ставячы палітычныя амбіцыі на першы план, заходнія палітыкі забываюць пра галоўнае – пра людзей, якія хочуць сябраваць, прыязджаць адзін да аднаго ў госці, падарожнічаць».
Узводзяць агароджы, рэжуць на кавалкі ўнікальную Белавежскую пушчу з той біясферай, якая ёсць. Жывуць сённяшнім днём, не думаючы аб заўтрашнім і аб тым, што здаровы сэнс усё ж пераможа, і нашым дзецям, верагодна, прый дзецца разбіраць гэтыя сцены. І ў цэлым, калі справа тычыцца стасункаў паміж Польшчай і Беларуссю, нам, этнічным палякам, крыўдна, што з польскага боку адбываецца непаразуменне. Любыя трэнні з этнічнай радзімай для нас балючыя.
Вельмі хацелася б, каб людзі, якія стаяць ва ўладзе ў суседняй Польшчы, успомнілі і нашу агульную гісторыю, і нашы агульныя перамогі, і наш агульны боль, і страты падчас Другой сусветнай вайны, ацанілі імкненне нашай краіны і людзей быць бліжэй, а польскія СМІ расказалі чытачам праўду. Што мы адкрытыя. Мы чакаем у госці. І самі хочам бываць на этнічнай Радзіме (на жаль, такая магчымасць сёння адсутнічае з-за праблем з адкрыццём віз). Наша краіна выступае за дыялог і пошук дыпламатычных шляхоў вырашэння любых пытанняў. Толькі такі шлях можа забяспечыць стабільнасць у адносінах і прывесці да забеспячэння спакою і свету.
Падрыхтавала А. ЕРМАКОВА, «НЖ».
