Гэты храм быў пабудаваны ва Ўселюбе ў самым пачатку XV ст. у фамільным гняздзе знакамітага панскага роду на грашовыя сродкі Яна Няміры, канюшага вялікага князя Вітаўта, і лічыцца адным з самых старадаўніх рымска-каталіцкіх касцёлаў, які захаваўся ў Рэспубліцы Беларусь.
Варта адзначыць, што будынак храма выкананы ў гатычным стылі, аднак у яго архітэктуры таксама арганічна аб’ядналіся дасягненні самабытных беларускіх мастакоў і заходнееўрапейскай школы архітэктурнага майстэрства. Узвядзенне гэтага храма было істотным звяном у фарміраванні рэлігійнага дойлідства на беларускай зямлі.
Першапачаткова гэты храм быў асвечаны ў гонар святога Андрэя. Аднак у 1576 годзе гэтая святыня па загадзе Мікалая Радзівіла Чорнага была рэарганізавана ў кальвініцкі збор. Але ўжо ў 1642 годзе ён вярнуўся ва ўлонне да Рымска-каталіцкай царквы і зноў быў асвечаны, аднак ужо ў імя святога Казіміра.
З XVII ст. храм неаднаразова перабудоўваўся і рамантаваўся. У 1879 годзе да галоўнага фасада прыбудавалі трох’ярусную вежу, завершаную спічастым шатром. У выніку помнік набыў рысы несапраўднай готыкі, характэрнай для касцёльнага будаўніцтва канцы ХІХ – пачатку ХХ ст.
У 1986 годзе ў касцёле адбыўся пажар. Некаторы час старадаўні храм знаходзіўся ў запусценні. Толькі да 1991 года яго сцены былі адрэстаўрыраваны.
У цяперашні час касцёл выглядае адначасова велічна і сціпла. Што ж тычыцца самога касцёла святога Казіміра, то яго знешні выгляд даволі аскетычны – доўгія лініі, уласцівыя гатычнаму стылю і стральчатыя вокны.
Варта адзначыць, што будынак храма выкананы ў гатычным стылі, аднак у яго архітэктуры таксама арганічна аб’ядналіся дасягненні самабытных беларускіх мастакоў і заходнееўрапейскай школы архітэктурнага майстэрства. Узвядзенне гэтага храма было істотным звяном у фарміраванні рэлігійнага дойлідства на беларускай зямлі.
Першапачаткова гэты храм быў асвечаны ў гонар святога Андрэя. Аднак у 1576 годзе гэтая святыня па загадзе Мікалая Радзівіла Чорнага была рэарганізавана ў кальвініцкі збор. Але ўжо ў 1642 годзе ён вярнуўся ва ўлонне да Рымска-каталіцкай царквы і зноў быў асвечаны, аднак ужо ў імя святога Казіміра.
З XVII ст. храм неаднаразова перабудоўваўся і рамантаваўся. У 1879 годзе да галоўнага фасада прыбудавалі трох’ярусную вежу, завершаную спічастым шатром. У выніку помнік набыў рысы несапраўднай готыкі, характэрнай для касцёльнага будаўніцтва канцы ХІХ – пачатку ХХ ст.
У 1986 годзе ў касцёле адбыўся пажар. Некаторы час старадаўні храм знаходзіўся ў запусценні. Толькі да 1991 года яго сцены былі адрэстаўрыраваны.
У цяперашні час касцёл выглядае адначасова велічна і сціпла. Што ж тычыцца самога касцёла святога Казіміра, то яго знешні выгляд даволі аскетычны – доўгія лініі, уласцівыя гатычнаму стылю і стральчатыя вокны.
