Яшчэ 15 гадоў таму слова “валанцёр” было нязвыклым беларускаму вуху, проста рэзала слых. Цяпер сітуацыя змянілася – у дабрачынны рух з кожным годам ўліваецца ўсё больш людзей. Вядомы педагог В.А. Сухамлінскі пісаў пра тое, якую велізарную сілу мае калектыўнае пачуццё ласкі і дабрыні: «Яно, нібы паток, захапляе самых абыякавых». Пацвярджае гэтую думку дзейнасць валанцёскага атрада “Надзея” Нягневіцкай сярэдняй школы.

Настаўнікі заўважылі, што хлопчыкі і дзяўчынкі, якія займаюцца гэтай дзейнасцю, – людзі неабыякавыя, ініцыятыўныя, творчыя, свабодныя, працавітыя, дапытлівыя, энергічныя, гатовыя дарыць цяпло сваіх сэрцаў іншым, тварыць добрыя справы бескарысна дзеля таго, каб зрабіць жыццё навокал святлейшым і ярчэйшым.

Вопыт дзейнасці нашай установы адукацыі ў гэтым напрамку дазваляе зрабіць выснову, што валанцёрская праца не толькі не замінае валанцёрам-школьнікам вучыцца, але і дае магчымасць займацца грамадска-карыснай дзейнасцю, вучыць працаваць у камандзе.

Члены атрада “Надзея” – сапраўдныя гаспадары свайго аграгарадка, таму і ставяцца да навакольнага свету сваёй малой радзімы па-гаспадарску.

З велізарным пачуццём адказнасці валанцёры ўдзельнічаюць у акцыях “Ветэран жыве побач”, “Клопат”, “Дапамога манастыру” і іншыя.

Рабяты аказваюць шэфства над помнікамі загінуўшым у час Першай сусветнай і Вялікай Айчыннай войнаў, сочаць за іх чысцінёй і парадкам, прыносяць кветкі. Гэта свайго роду ўклад маладога пакалення ў агульную памяць, бясконцая падзяка за мірнае дзяцінства і юнацтва, за свабодную краіну.

Рэгулярна наведваюць валанцёры вязня Вялікай Айчыннай вайны   Турайкевіч Валянціну Аляксандраўну, ветэрана педагагічнай працы Шкарпета Анфісу Юльянаўну: прыбіраюць двор, садзяць кветкі, полюць грады і, канешне, віншуюць са святамі. А ў якасці ўзнагароды атрымліваюць цікавую гісторыю, добрую параду, ласкавую ўсмешку і з гонарам прымаюць словы ўдзячнасці.

Валанцёрскі атрад “Надзея” імкнецца палепшыць адзіноту, а часам і душэўны боль пажылых людзей, хворы бальніцы сястрынскага догляду. Ужо стала добрай традыцыяй выступаць для іх з канцэртнай праграмай “Ад шчырага сэрца”, дарыць зробленыя сваімі рукамі сувеніры і частаваць хатняй выпечкай.

Дзяўчаты і хлапчукі з нашага атрада не пакідаюць без сваёй увагі і Свята-Елісееўскі Лаўрышаўскі манастыр: дапамагаюць па ўборцы тэрыторыі, на будаўнічай пляцоўцы. “Сяброўства” з манастыром насычае жыццё дзяцей духоўнасцю, дабрынёю, вучыць толькі бескарыснай міласэрнасці.      

Дзейнасць валанцёраў, як факел, асвятляе шлях і абагравае сваім цяплом тых, хто побач, хто мае патрэбу ў клопаце і падтрымцы!

Мы шчыра спадзяемся, што ў дарослым жыцці нашы выхаванцы не пройдуць міма чужой бяды, не прычыняць гора і пакут іншаму чалаваеку.

Алена Катлоўская, педагог- арганізатар Нягневіцкай сярэдняй школы Навагрудскага раёна